Het is vreemd, maar sinds zijn dood heb ik bijna geen piano meer gespeeld. Daar was ik dol op maar ik kan geen toets meer beroeren zonder ontzettend emotioneel te worden. En dan de nachten en het wakker worden daarna. Ik wil gewoon niet dat de dag eindigt en ik wil ook niet dat-ie begint. Soms klim ik 's nachts over het hek van Zorgvlied met een fles wijn en praat ik met hem, zoals we dat altijd deden om de dag af te sluiten. Zijn graf is echt een troostplek voor mij.
